Op mijn 27ste heb ik mijn eerste kind gekregen, op mijn 29ste mijn tweede. De zorg en opvoeding van onze kinderen heeft altijd mijn prioriteit gehad. Ik heb er ook veel van genoten. Tegelijkertijd was het een heel drukke periode. Ik werkte parttime en daarnaast de zorg voor 2 snel op elkaar volgende kinderen. Destijds is het idee al eens bij me opgekomen om als onze kinderen groot zouden zijn, hier mijn werk van te maken. Het is echter anders gelopen, ik ben me meer op mijn "buiten de deur" carrière gaan richten. Nu, twintig jaar later en twee volwassen kinderen, merk ik dat de wens om weer te kunnen zorgen voor kinderen er nog steeds is. Ik mis het zorgen voor en het bedenken van allerlei activiteiten, knutselarijen, voorlezen en dergelijke.
