Ik ben opgegroeid in een dierengezin. Vooral honden, en serieus ook (fokken + showhandling). Op vijfjarige leeftijd trok ik het niet meer: “Ik wil een kat!” En zo geschiedde. Sindsdien ben ik in de leer bij mijn inwonende katten omtrent alle facetten van onze felines. Ik durf te stellen dat ik katten écht begrijp. Met de volgende inzichten zijn katten ook zo complex niet meer: Katten communiceren continu en weten heel goed wat ze willen. Katten kun je trainen. Katten zien jou als familie. Katten zien jou als gelijke. Luie katten bestaan niet. Gemene katten bestaan niet. // Mijn meisjes zijn verwent, zoals het hoort. Als ze blij zijn galloperen ze door het huis heen. Ze kennen een paar woorden mensentaal, en ik op mijn beurt een paar woorden kats. Als de taal tekort schiet, hebben zij knoppen die zij kunnen indrukken om met mij te praten. “Spelen” en “stuiterbal” zijn favorieten. De dames kennen commando’s zoals ‘zit’ en één leert nu lopen in een looprad. De hele woonkamer staat vol met kattenmeubilair en -toebehoren. Alles voor de meisjes. // Ik heb vaker op katten gepast, heb een VOG, neem de tijd voor het dier, ben bereid de planten te verzorgen en ben beschikbaar tijdens kerst.